Karta [Układ] umożliwia określenie impozycji stron. Opcjonalnie można skonfigurować dodatkowe ustawienia układu. Można na przykład dodać do dokumentu znaczniki drukowania, takie jak znaczniki rejestracji, kody kreskowe i paski koloru. Opcje na tej karcie są dostępne na czterech poziomach.
|
Poziom |
ustawienia |
|---|---|
|
1 |
|
|
2 |
Otwórz ustawienia opcji [Szablon impozycji]. Stają się dostępne następujące ustawienia:
|
|
3 |
Otwórz ustawienia opcji [Drukuj oznaczenia]. Stają się dostępne znaczniki drukowania. |
|
4 |
Można określić ustawienia dla większości znaczników drukowania. |
|
Ustawienie |
Opis |
|---|---|
|
Pewną liczbę opcji można skonfigurować. Kliknij ikonę ołówka, aby otworzyć ustawienia opcji. |
|
Kliknij ikonę zwijania, aby zamknąć ustawienia opcji. |
|
Zapisywanie zmian. |
Opcja [Nośnik okładki] jest wyłączona, gdy dokument nie ma okładki.
Z listy rozwijanej można wybrać domyślny rozmiar nośnika, np. „A4” czy „Letter”.
Można też utworzyć niestandardowy rozmiar nośnika. Wybierz z listy rozwijanej [Niestandardowy] i zmień [Szerokość] i [Wysokość]. Określ jednostkę dla niestandardowego nośnika.
Ustawienia [Pionowa] i [Pozioma] umożliwiają określenie orientacji arkusza.
Jeśli dokument zawiera nośniki zarówno o orientacji pionowej, jak i poziomej, następujące ustawienia są wyłączone: [Szerokość], [Wysokość], [Pionowa] i [Pozioma].
Z listy rozwijanej można wybrać domyślny rozmiar nośnika, np. „A4” czy „Letter”. Rozmiar arkusza jest stosowany do całego dokumentu.
Można też utworzyć niestandardowy rozmiar nośnika. Wybierz z listy rozwijanej [Niestandardowy] i zmień [Szerokość] i [Wysokość]. Określ jednostkę dla niestandardowego nośnika.
Ustawienia [Pionowa] i [Pozioma] umożliwiają określenie orientacji arkusza.
Jeśli dokument zawiera nośniki zarówno o orientacji pionowej, jak i poziomej, następujące ustawienia są wyłączone: [Szerokość], [Wysokość], [Pionowa] i [Pozioma].
Impozycja to układ stron na arkuszu zapewniający szybszy wydruk, uproszczone oprawianie i niższe zużycie papieru. Dzięki poprawnej impozycji można skrócić czas drukowania poprzez zwiększenie ilości stron na wydruku. W tym celu drukowany arkusz musi być całkowicie zapełniony.
Można wybrać istniejący szablon impozycji. Opcjonalnie można skonfigurować dodatkowe ustawienia układu. Można na przykład dodać do dokumentu znaczniki drukowania, takie jak znaczniki rejestracji, kody kreskowe i paski koloru. Opcja [Szablon impozycji] przyjmuje wartość [Niestandardowy], co wskazuje, że nie używasz już domyślnego szablonu impozycji. Można zapisać kombinację szablonu impozycji i ustawienia dodatkowe w celu utworzenia niestandardowego szablonu impozycji.
Domyślne szablony impozycji oferują impozycję podstawową. Na przykład szablon [2-up (1-stronne)] umieszcza dwie strony na jednej stronie arkusza. Żadne dodatkowe ustawienia układu nie są stosowane do dokumentu. Jeśli w dokumencie są używane nośniki o różnych rozmiarach, dostępny jest podzestaw ustawień impozycji. Różne typy impozycji są pogrupowane zgodnie z opisem poniżej.
[Żadne]
[Niestandardowy]
Użyj opcji [Typ impozycji], aby utworzyć niestandardowy układ stron na arkuszach. Wartością opcji [Szablon impozycji] staje się [Niestandardowy].
[2-up (1-stronne)] / [2-up (2-stronne)]
Na każdej stronie arkusza umieszczane są dwie strony w kolejności czytania (od lewej do prawej).
[16-up (1-stronne)] / [16-up (2-stronne)] / [4-up (1-stronne)] / [4-up (2-stronne)] / [9-up (1-stronne)] / [9-up (2-stronne)]
Strony 4, 9, 16 umieszczane są na każdej stronie arkusza w kolejności czytania (od lewej do prawej i od góry do dołu).
[VDP4-up]
Na każdej stronie arkusza umieszczane są 4 strony ze zmiennymi danymi w kolejności czytania (od lewej do prawej i od góry do dołu).
[Folio]
Na każdym arkuszu rozmieszczane są cztery strony, tak aby każdy arkusz mógł być składany na pół. Wszystkie złożone arkusze są układane na stosie.
[Octavo]
Daje taką samą impozycję jak dokument typu [Signature book typu Octavo].
[Quarto]
Daje taką samą impozycję jak dokument typu [Signature book typu Quarto].
Impozycja metodą wycinania i układania zwiększa wydajność drukarki podczas drukowania dużych dokumentów. Na przykład dwie strony są drukowane na jednej stronie arkusza. Arkusze są cięte na dwie części. Lewy stos jest układany na wierzchu prawego, dając kolejność sekwencyjną.
[Wytnij i ułóż]
Lewe i prawe strony są drukowane w tej samej orientacji.
[Wytnij i ułóż stroną oprawy do wnętrza]
Lewe strony są obracane o 180 stopni względem prawych. Krawędzie do oprawy stron znajdują się wewnątrz arkusza.
[Wytnij i ułóż stroną oprawy na zewnątrz]
Prawe strony są obracane o 180 stopni względem lewych. Krawędzie do oprawy stron znajdują się na zewnątrz arkusza.
[Wycinanie i układanie – 4 stosy]
Na każdej stronie arkusza rozmieszczane są cztery strony, tak aby po pocięciu papieru na 4 części, ułożone stosy utworzyły cały dokument.
[VDP – wycinanie i układanie – 4 stosy]
Na jednej stronie arkusza umieszczane są cztery strony ze zmiennymi danymi, tak aby po pocięciu papieru na 4 części ułożone stosy utworzyły cały dokument.
[Tą samą stroną z krawędzią oprawy do środka]
Ta sama strona jest drukowana 2 razy na stronie arkusza. Lewe strony są obracane o 180 stopni względem prawych. Krawędzie do oprawy stron znajdują się wewnątrz arkusza.
[Tą samą stroną z krawędzią oprawy na zewnątrz]
Ta sama strona jest drukowana 2 razy na stronie arkusza. Prawe strony są obracane o 180 stopni względem lewych. Krawędzie do oprawy stron znajdują się na zewnątrz arkusza.
Na przykład, opcji tej można użyć w przypadku gotowego papieru dziurkowanego z otworami na obu końcach.
[VDP tą samą stroną do góry]
Ta sama strona ze zmiennymi danymi jest drukowana dwa razy na stronie arkusza. Drukowane strony są połączone ze sobą krawędziami. Można użyć tej opcji na przykład do drukowania biletów z odrywanym kuponem.
Można wybrać obszar pliku PDF, który ma zostać wydrukowany. Zostanie wydrukowana zawartość wybranego obszaru pliku PDF. Można też użyć własnego obszaru wydruku.
[Niestandardowy obszar wystający]
Kliknij ikonę edycji, by wprowadzić odległość od krawędzi strony.
Zostanie on odmierzony do wewnątrz od największego obszaru pliku PDF, by określić zawartość do wydrukowania.
Użyj opcji [Szablon impozycji], aby wybrać istniejący układ stron na arkuszach.
Użyj opcji [Typ impozycji], aby utworzyć niestandardowy układ stron na arkuszach. Wybrane ustawienie [Typ dokumentu] określa, jakie wartości są dostępne na liście rozwijanej. Opcja [Szablon impozycji] przyjmuje wartość [Niestandardowy], co wskazuje, że nie używasz już domyślnego szablonu impozycji.
[Poziomo] i [Pionowo]
Określ liczbę stron, które muszą zostać nałożone na jedną stronę arkusza.
[Przeprowadź impozycję]
Opcja [Przeprowadź impozycję] staje się dostępna po wybraniu wartości [Wytnij i ułóż] dla opcji [Typ impozycji].
[Stron na stos]
Strony są układane w stosy. Stosy są tworzone w kolejności określonej przez wartość opcji [Rozmieść strony na arkuszu]. Pierwsza strona jest nakładana na pierwszy arkusz, druga na drugi i tak dalej, aż do osiągnięcia ostatniego arkusza. Te strony tworzą pierwszy stos. Drugi stos zaczyna się ponownie od pierwszego arkusza i kończy na ostatnim. Itd.
Na przyk³ad:
Dokument jest jednostronny i zawiera 40 stron. Wybrano opcję [Wytnij i ułóż] z dwiema stronami poziomymi i dwiema pionowymi. Drukowane są więc cztery strony na arkusz. Wartością opcji [Rozmieść strony na arkuszu] jest [Od lewej do prawej i od góry do dołu]. Aplikacja rozpoczyna układanie stron w cztery stosy. Pierwszy stos rozpoczyna się od strony górnej lewej, a drugi od strony górnej prawej. Trzeci stos rozpoczyna się od strony dolnej lewej, a czwarty od strony dolnej prawej. Pierwsze 10 stron jest układane na pierwszym stosie, następne 10 na drugim itd. Arkusze są cięte na cztery części. Stosy są układane jeden na drugim zgodnie z wartością opcji [Rozmieść strony na arkuszu]. Cztery stosy tworzą kolejność sekwencyjną stron.
[Liczba stron na arkuszu]
Układane są wszystkie strony dla pierwszego arkusza, po czym następuje przejście o jeden arkusz w dół w celu ułożenia stron dla następnego arkusza itd. Strony dla poszczególnych arkuszy są układane w kolejności określonej przez wartość opcji [Rozmieść strony na arkuszu].
[Rozmieść strony na arkuszu]
Opcja [Rozmieść strony na arkuszu] staje się dostępna po wybraniu wartości [Wytnij i ułóż] dla opcji [Typ impozycji].
Wartość opcji [Rozmieść strony na arkuszu] określa układ stron na arkuszach.
[Obrót]
Opcja [Obrót] staje się dostępna po wybraniu wartości [Wytnij i ułóż] dla opcji [Typ impozycji].
Obraca strony o 180 stopni.
Wartość określa, które strony są obracane. Na przykład 3x3 strony są nakładane na stronę arkusza w trzech poziomych wierszach i trzech kolumnach. Wybierz opcję [Pionowo, nieparzyste], aby obrócić wszystkie strony w pierwszej i trzeciej kolumnie.
Użyj opcji [Tak samo na arkuszu], aby powtórzyć strony nakładane zgodnie z opcją [Typ impozycji]. Nakładane strony są powtarzane na każdej stronie arkusza.
Wybrano na przykład opcję [Wytnij i ułóż] z dwiema stronami poziomymi i dwiema pionowymi na stronę arkusza. Następnie wybrano opcję [Tak samo na arkuszu] z wartością dwa dla kierunku poziomego i dwa dla pionowego. Teraz cztery strony nakładane zgodnie z opcją [Typ impozycji] zostaną powtórzone dwa razy poziomo i dwa razy pionowo.
Wybierz sposób powtarzania stron nakładanych zgodnie z opcją [Typ impozycji]:
[1]:
Brak powtarzania. Strony są nakładane zgodnie z opcją [Typ impozycji].
[Maksymalne]:
Aplikacja oblicza maksymalną liczbę powtórzeń nakładanych stron, które zmieszczą się na jednej stronie arkusza, jak to określono w schemacie [Typ impozycji].
Podczas obliczeń brane pod uwagę jest kilka ustawień. Na przykład tylko jedna strona A4 na arkuszu A3, jeśli jest potrzebny obszar wystający.
[Niestandardowy]:
Zdefiniuj powtarzanie stron nakładanych zgodnie z opcją [Typ impozycji] oraz ustawieniami [Poziomo] i [Pionowo].
[Dutch cut]
Aplikacja automatycznie wybiera najlepszą wartość dla funkcji Dutch cut. Wybór zależy od rozmiarów i orientacji stron oraz nośnika. Wartość minimalna dla funkcji Dutch cut to [3 strony]. Aplikacja wybiera wartość minimalną, nawet jeśli trzy strony nie mieszczą się na nośniku.
Funkcja [Dutch cut] jest niedostępna dla:
Dokumenty z danymi zmiennymi
Dokumenty o wielu rozmiarach i orientacjach stron oraz wielu rozmiarach nośnika.
Wszelkie elementy [Znaczniki sortowania] są usuwane w przypadku wybrania wartości [Dutch cut] dla opcji [Tak samo na arkuszu].
Marginesy
Margines pionowy i poziomy umożliwia określenie odległości między stronami na arkuszu. Nie można zdefiniować marginesu ujemnego.
[Marginesy automatyczne]
[Marginesy ręczne]
[Marginesy dla typu impozycji]
Użyj opcji [Typ impozycji], aby utworzyć niestandardowy układ stron na arkuszach. Wybrano na przykład opcję [Wytnij i ułóż] z dwiema stronami poziomymi i dwiema pionowymi na stronę arkusza. Użyj opcji [Marginesy dla typu impozycji], aby zdefiniować marginesy dla stron nakładanych na arkusz zgodnie z opcją [Typ impozycji].
[Marginesy dla funkcji tą samą stroną do góry]
Użyj opcji [Typ impozycji], aby utworzyć niestandardowy układ stron na arkuszach. Wybrano na przykład opcję [Wytnij i ułóż] z dwiema stronami poziomymi i dwiema pionowymi na stronę arkusza. Użyj opcji [Tak samo na arkuszu], aby powtórzyć strony nakładane zgodnie z opcją [Typ impozycji]. Wybrano na przykład opcję [Tak samo na arkuszu] z wartością dwa dla kierunku poziomego i dwa dla pionowego. Teraz cztery strony nakładane na stronę arkusza zgodnie z opcją [Typ impozycji] zostaną powtórzone dwa razy poziomo i dwa razy pionowo. Użyj opcji [Marginesy dla funkcji tą samą stroną do góry], aby zdefiniować marginesy między poszczególnymi powtórzeniami czterech nakładanych stron.
[Ze spadem]
Powoduje użycie obszaru spadu zamiast obszaru przycięcia każdej strony. Oprócz zawartości strony obszar ze spadami może zawierać również obszar wystający. Obszar spadu jest zazwyczaj 3 do 5 mm większy od obszaru przycięcia.
Wyrównanie
Położenie strony na arkuszu określa się za pomocą ustawień przesunięcia w pionie i w poziomie. Można definiować przesunięcie ujemne.
Użyj opcji [Tak samo na obu stronach], aby umieścić stronę w tym samym położeniu na przedniej i tylnej stronie arkusza.
Wyłącz opcję [Tak samo na obu stronach], aby osobno ustalić położenie na stronach [Strona przednia] i [Tylna strona].
Można zdefiniować znaczniki drukowane na nośniku wyjściowym. Można określić, czy wybrane znaczniki mają być drukowane na wszystkich arkuszach, czy tylko na pierwszym.
[Brak oznaczeń na krawędzi oprawy]
Możesz wybrać opcję, żeby znaczniki nie były drukowane na krawędzi do wpinania, na przykład, jeśli dany dokument to broszura.
[Znaczniki przycinania w rogu]
Te znaczniki to linie drukowane w narożnikach arkuszy, by wskazać, gdzie przyciąć papier.
Można zdefiniować rozmiar, lokalizację i kontur tego znacznika drukowania.
[Znaczniki przycinania w środku]
Znaczniki środka to pionowe linie wskazujące środek drukowanej strony. Na przykład środek grzbietu broszury.
Można zdefiniować rozmiar, lokalizację i kontur tego znacznika drukowania.
[Znaczniki zaginania]
Znaczniki łamania to pionowe linie wskazujące, gdzie strona ma zostać złamana. Znaczniki łamania zastępują znaczniki środka.
Można zdefiniować rozmiar, lokalizację i kontur tego znacznika drukowania.
[Znaki integralności zadania]
Umożliwia dodawanie do drukowanych stron numeru arkusza i strony arkusza.
Można zdefiniować lokalizację tego znacznika drukowania.
[Znaczniki sortowania]
Użyj tej opcji, aby drukować czarne znaczniki na zewnętrznym złamie każdego podpisu przy oklejaniu wydruku.
Czarne znaczniki są umieszczane inaczej na każdym zewnętrznym złamie każdego podpisu przy oklejaniu wydruku w celu ułatwienia sortowania.
Wszelkie elementy [Znaczniki sortowania] są usuwane w przypadku wybrania wartości [Dutch cut] dla opcji [Tak samo na arkuszu].
[Kod kreskowy]
Możesz utworzyć wiele kodów kreskowych, z których każdy zawiera inne informacje, i możesz utworzyć zakresy arkuszy. Następnie do każdego zakresu arkuszy możesz przypisać kod kreskowy. W ten sposób każdy zakres arkuszy może być przetwarzany w inny sposób na finisherach.
W przypadku używania wielu finisherów możesz również dodać wiele kodów kreskowych do tej samej strony. Każdy finisher wymaga własnego kodu kreskowego, aby zautomatyzować czynności wykonywane po drukowaniu. Na przykład: do tworzenia książek jest używana oklejarka i 3-stronny trymer.
UWAGA
Jeśli za pomocą kodu QR włączonego dla urządzenia DUPLO wybrano już przepływ [Urządzenie do zewnętrznej edycji końcowej z połączeniem], na liście kodów kreskowych pojawi się wpis tylko do odczytu.
Kod kreskowy i tekst możliwy do odczytania są zawsze czarne, jeśli kod kreskowy definiuje się w obszarze roboczym [Druk].
Czytelność kodu kreskowego
Cztery ustawienia zapewniają możliwość odczytania kodu kreskowego: suma kontrolna dla opcji [Kod kreskowy 1D] lub korekcja błędów dla opcji [Kod kreskowy 2D], minimalny rozmiar kodu kreskowego, strefa ciszy i rozdzielczość.
Strefa ciszy
W technologii kodu kreskowego „strefa ciszy” to pusty margines z każdej strony kodu kreskowego, który sygnalizuje czytnikowi początek i koniec kodu kreskowego. Przeznaczeniem strefy ciszy jest zapobieganie skanowaniu przez czytnik informacji, które nie należą do kodu kreskowego. Czarny margines nie wysyła sygnału skanowania stąd nazwa „strefa ciszy”.
Skonfiguruj margines w celu ustawienia strefy ciszy.
Marginesy poziomy i pionowy stanowią obszar niezadrukowywany, inaczej strefę ciszy, wokół kodu paskowego. Wartość domyślna to 3 mm. Zarówno w przypadku marginesu poziomego, jak i pionowego jest używana ta sama wartość. Po obróceniu kodu kreskowego następuje odpowiednie obrócenie minimalnych wartości strefy ciszy.
[Kod kreskowy 1D]
Kod kreskowy 1D powinien być otoczony „strefą ciszy" o grubości co najmniej 6 mm po bokach w poziomie i co najmniej 1,6 mm po bokach w pionie.
[Kod kreskowy 2D]
Kod kreskowy 2D powinien być otoczony z każdej strony strefą ciszy o grubości co najmniej 2 mm.
[Rozdzielczość]
Rozdzielczość należy skonfigurować w pliku konfiguracji. Przejdź do pliku konfiguracji i otwórz go za pomocą edytora tekstu, np. Notatnika:
C:\ProgramData\Oce\PRISMAcore\Configuration\PRISMAcore.Plugin.PBE.AppSettings.config
Zobacz następujący klucz: <add key="BarcodeResolution" value="300"/>
Wartość domyślna rozdzielczości to 300. Możliwe wartości: 300 lub 600. Wartość nieobsługiwana jest ignorowana i w zamian jest używana wartość 300.
Tworzenie jednego lub wielu kodów kreskowych
Rozwiń węzeł [Szablon impozycji].
Dla opcji [Drukuj oznaczenia] możesz wybrać wartość:
[Na wszystkich arkuszach]
Wybierz tę wartość, jeśli chcesz przypisać co najmniej jeden kod kreskowy do wszystkich arkuszy lub zakresów arkuszy.
[Tylko na pierwszym arkuszu]
Wybierz tę wartość, jeśli chcesz przypisać co najmniej jeden kod kreskowy tylko do jednego arkusza.
Rozwiń węzeł [Drukuj oznaczenia].
Włącz opcję [Kod kreskowy].
Każde kliknięcie przycisku [Dodaj] powoduje utworzenie kodu kreskowego.
Na zrzucie ekranu poniżej pokazano:
Okno dialogowe konfiguracji pierwszego kodu kreskowego.
Drugi kod kreskowy, który nie jest jeszcze skonfigurowany.
W razie potrzeby wpisz zakres arkuszy. Kod kreskowy zostanie zastosowany do tego zakresu arkuszy. Można używać następujących znaków: '0-9', '-', ','. Na przykład: 1-6, 10, 12-15.
Wybierz istniejący kod kreskowy z listy rozwijanej [Kody kreskowe] lub wpisz nazwę, aby utworzyć nowy kod kreskowy.
Nowy kod kreskowy możesz dodać do katalogu kodów kreskowych. Kliknij ikonę zapisywania.
Zakres arkuszy, jeśli został określony, nie jest zapisywany dla kodu kreskowego.
[Tekst]
Wpisany tekst i wszelkie zmienne zostają przekształcone w kod kreskowy. Typ kodu kreskowego określa, czy można używać cyfr, tekstu, zmiennych, czy ich kombinacji w tekście. Do tekstu kodu kreskowego można dodać numer arkusza, łączną liczbę arkuszy i nazwę zadania. Finiszery mogą używać tych informacji do sprawdzania, czy kolejność arkuszy jest poprawna i czy zadanie zawiera wszystkie arkusze.
|
Ikona |
Opis |
|---|---|
|
Kliknij tę ikonę, aby do tekstu kodu kreskowego dodać numer arkusza jako zmienną. Rzeczywisty numer arkusza jest automatycznie dodawany dla każdego arkusza, który zawiera kod kreskowy. |
|
Kliknij tę ikonę, aby do tekstu kodu kreskowego dodać łączną liczbę arkuszy jako zmienną. Rzeczywista liczba arkuszy jest automatycznie dodawana dla każdego kodu kreskowego. |
|
Kliknij tę ikonę, aby do tekstu kodu kreskowego dodać nazwę zadania jako zmienną. Rzeczywista nazwa zadania jest automatycznie dodawana dla każdego kodu kreskowego. |
[Minimalna liczba cyfr]
Niektóre finiszery wymagają minimalnej liczby cyfr dla numeru arkusza i/lub łącznej liczby arkuszy. Wartość maksymalna to 10. Wartość 0 jest używana jako znak wypełnienia.
[Typ]
[Kod kreskowy 1D]
W kodach kreskowych liniowych (czyli 1D) koduje się dane z użyciem serii linii i odstępów o zmiennej grubości. Liniowe kody kreskowe zawierają zaledwie kilkadziesiąt znaków i stają się coraz dłuższe w miarę dodawania kolejnych danych.
Przydatność kodów kreskowych 1D zależy od komunikacji z bazą danych. W przypadku skanowania np. kodu UPC umieszczone w nim znaki, aby były użyteczne, muszą korespondować z przedmiotem występującym w bazie danych cen.
[Kod kreskowy 2D]
W kodach kreskowych 2D koduje się dane z użyciem wzorców składających się z kwadratów, sześciokątów, kropek i innych kształtów. Mogą one zajmować znacznie mniej miejsca, a zarazem przechowywać więcej danych (setki znaków) niż kody 1D. Dane są kodowane zarówno na pionowej, jak i na poziomej osi wzorca, więc ich odczyt następuje w dwóch wymiarach.
Kod kreskowy 2D może zawierać nie tylko znaki alfanumeryczne. Można w nim zapisywać strony, adresy witryn sieci Web, dźwięki i innego rodzaju dane cyfrowe. Oznacza to możliwość korzystania z tych informacji niezależnie od połączenia z bazą danych. Do przedmiotu oznaczonego kodem kreskowym 2D można dołączyć dużą ilość informacji.
[Kodowanie]
Wybrany typ kodu kreskowego określa dostępne rodzaje kodowania.
[Suma kontrolna] lub [Poprawka błędu]
[Kod kreskowy 1D]
W kodzie kreskowym można zapisywać informacje o sumie kontrolnej, które służą do sprawdzania prawidłowości kodu kreskowego.
[Kod kreskowy 2D]
W przypadku kodów QR występują cztery poziomy korekcji błędów. Każdy z nich powoduje dodanie do kodu QR innej ilości danych „zapasowych”. Wybrany poziom zależy od oczekiwanego stopnia uszkodzenia kodu QR, czyli wymaganej potencjalnie intensywności korekcji błędów:
Poziom L — maks. 7-procentowe uszkodzenie
Poziom M — maks. 15-procentowe uszkodzenie
Poziom Q — maks. 25-procentowe uszkodzenie
Poziom H — maks. 30-procentowe uszkodzenie
[Tekst możliwy do odczytania]
Włącz tę opcję, aby dodać tekst kodu kreskowego bezpośrednio poniżej kodu kreskowego. Możesz również wyłączyć tę opcję, aby był pokazywany sam kod kreskowy. Ta opcja jest dostępna dla kodu kreskowego [Kod kreskowy 1D].
[Rozmiar minimalny]
Niektóre finiszery wymagają minimalnego rozmiaru kody kreskowego. Rozmiar minimalny obejmuje kod kresowy, marginesy i tekst możliwy do odczytania poniżej kodu kreskowego.
[Pozycja na arkuszu]
Można definiować lokalizację kodów kreskowych. Użyj opcji [Pozycja na arkuszu] i [Przesuń].
[Margines]
Marginesy poziomy i pionowy stanowią obszar niezadrukowywany, inaczej strefę ciszy, wokół kodu paskowego. Wartość domyślna to 3 mm. Zarówno w przypadku marginesu poziomego, jak i pionowego jest używana ta sama wartość. Po obróceniu kodu kreskowego następuje odpowiednie obrócenie minimalnych wartości strefy ciszy.
[Kod kreskowy 1D]
Kod kreskowy 1D powinien być otoczony „strefą ciszy" o grubości co najmniej 6 mm po bokach w poziomie i co najmniej 1,6 mm po bokach w pionie.
[Kod kreskowy 2D]
Kod kreskowy 2D powinien być otoczony z każdej strony strefą ciszy o grubości co najmniej 2 mm.
Dla każdego kodu kreskowego kliknij ikonę ołówka, aby skonfigurować kod kreskowy.
[Pasek koloru]
Umożliwia dodanie paska koloru do przedniej strony drukowanych arkuszy. Pasek koloru nie jest dodawany do tylnej strony. Paski koloru są używane w programie PRISMAprepare jako próbne paski koloru na wydrukach.
[Oznaczenie rejestracyjna dla finishera]
Wybór oznaczenia rejestracyjnego i konfiguracja jego pozycji na arkuszu.
Za pomocą kodu kreskowego i oznaczenia rejestracyjnego dla finiszera można utworzyć automatyczny przepływ pracy dla finiszerów. Na przykład, można użyć automatycznego przepływu pracy dla urządzenia Duplo DC-646. Zapoznaj się z tematem "Automated workflow by using barcodes for finishers, for example, the Duplo DC-646" w technicznej instrukcji serwisowej.
[Oznaczenia rejestracji]
Znaczniki rejestracji są drukowane poza obszarem przycięcia strony. Mogą to być krzyżyki, znaczniki przycięcia narożników itp. Pozwalają one operatorowi dokładnie wyrównać drukowane strony i lepiej dopasować cięcia.
[Nazwa pliku]
Na każdej stronie drukowana jest nazwa pliku.
[Data wydruku]
Na każdej stronie drukowana jest data wydruku.
[Uwagi]
Na każdej stronie drukowane są uwagi.
Użyj funkcji [Niwelowanie przesynięcia], aby upewnić się, że marginesy wszystkich stron będą równe po przycięciu i złożeniu broszury. Współczynnik [Niwelowanie przesynięcia] jest obliczany na podstawie ustawienia [Grubość] nośnika.
Na przykład:
Mamy 30 arkuszy, które zostają zagięte, aby stworzyć broszurę. Arkusze w środku broszury wystają nad okładkę. Po przycięciu wystających arkuszy, odległość pomiędzy zawartością strony a krawędziami arkuszy zmienia się. Oznacza to, że w wyniku przycięcia zawartość stron zbliża się do krawędzi arkuszy.
[Żadne]
[Na zewnątrz]
Umożliwia przesunięcie zawartości strony na zewnątrz broszury.
[Wewnątrz]
Umożliwia przesunięcie zawartości strony do wnętrza broszury.
[Obliczona grubość] / [Obliczona grubość pierwszej broszury]
Aplikacja PRISMAprepare automatycznie oblicza ponownie grubość broszury, gdy zmienia się liczba arkuszy lub grubość nośnika.
W przypadku broszury obliczona grubość broszury jest rozmiarem grzbietu.
W przypadku broszury wielokrotnej obliczona grubość broszury to:
Grubość jednej grupy wyjściowej, jeśli każda grupa wyjściowa zawiera stałą liczbę arkuszy. Jeśli ostatnia broszura ma mniej arkuszy, jej grubość jest obliczana, ale nie jest wyświetlana.
Grubość pierwszej grupy wyjściowej, jeśli grupy wyjściowe zawierają różne liczby arkuszy. Grubość innych grup wyjściowych jest obliczana, ale nie jest wyświetlana.
[Grubość broszury] / [Grubość pierwszej broszury]
Niwelowanie przesunięcia można zwiększyć lub zmniejszyć przez zmianę grubości broszury. Maksymalna różnica to 5 mm względem grubości obliczonej.