Po wydrukowaniu danego koloru źródłowego lub spotowego koniecznym może być sprawdzenie, czy odwzorowane kolory są wystarczająco blisko kolorów źródłowych. Można również sprawdzić, jak dokładnie drukarka odwzorowuje kolory na danych nośnikach. W tym celu potrzebna jest wiedza o tym, jak wyrażane i obliczane są różnice między kolorami.
W tym temacie opisane są metody obliczana oraz ich wykorzystanie w procesie oceny kolorów.
Porównanie kolorów zawsze odbywa się w tej samej przestrzeni kolorów niezależnej od urządzenia, np. przestrzeni kolorów CIELAB. Można dosłownie narysować linię między dwoma kolorami w przestrzeni kolorów CIELAB, aby zobaczyć stopień odwzorowania. Dlatego też różnica między kolorami nazywana jest odległością między kolorami. Przestrzeń kolorów CIELAB przedstawia kolory tak, jak widzi je użytkownik. Wartość opisująca różnicę automatycznie wskazuje, czy różnica może być widoczna, czy też nie.
Różnica między dwoma kolorami lub dwoma grupami kolorów może być wyrażona zestawem kolorymetrycznym. W tym temacie najpierw opisane są przestrzenie kolorów CIELAB, a następnie pobierane z nich zestawy kolorymetryczne.
Przestrzeń kolorów CIELAB została opracowana przez komisję Commission Internationale d'Eclairage (CIE) i przedstawia trójwymiarową kulę, w której każdy kolor ma swoją unikalną lokalizację. Wartość koloru Lab opisuje lokalizację koloru w przestrzeni kolorów CIELAB.
Profile varioPRINT iX-series, testy weryfikujące kolor, biblioteki kolorów spotowych oraz kalibracja rodziny nośników korzystają z przestrzeni kolorów CIELAB do definiowania wartości kolorów i różnic między nimi w sposób niezależny od urządzenia.
Aby odczytać wartości koloru CIELAB wydrukowanych kolorów, należy użyć spektrofotometru. Oprogramowanie PRISMAsync Print Server może przetwarzać zmierzone wartości Lab do dalszych obliczeń.
Są dwa rodzaje przestrzeni kolorów CIELAB: CIE L*a*b* i CIE L*C*h*.
Przestrzeń kolorów CIE L*a*b* jest używana od opisywania kolorów i uwidaczniania różnić między nimi. Przestrzeń kolorów CIE L*a*b* jest oparta na fakcie, że ludzkie oko przekształca informacje wzrokowe na trzy sygnały: jasny – ciemny, czerwony – zielony oraz żółty – niebieski.
CIE L*a*b*Komponenty przestrzeni kolorów CIE L*a*b* to:
L* – komponent jasności w zakresie od 0 do 100.
a* – komponent czerwony – zielony, gdzie +a* oznacza kolor czerwony, -a* kolor zielony, w zakresie od -128 do +127.
b* – komponent żółty – niebieski, gdzie +b* oznacza kolor żółty, -b* kolor niebieski, w zakresie od -128 do +127.
Przestrzeń kolorów CIE L*C*h* używa komponentów L*, C* oraz h*. Komponenty C* i h* są wyliczane z koordynat a* i b* modelu CIE L*a*b*.
Kolor ma tę samą lokalizację w przestrzeniach kolorów CIE L*C*h* i CIE L*a*b*, ale korzysta z różnych informacji.
CIE L*C*h*Przestrzeń kolorów L*C*h* używa następujących komponentów:
L* – komponent jasności w zakresie od 0 do 100. Komponent L* jest taki sam, jak w przestrzeni kolorów L*a*b*.
C* – komponent nasycenia, odległość między osią jasności w zakresie 0 (przy osiach) do ponad 100 (na krawędzi).
h* – kąt odcienia wyrażony w stopniach, gdzie 0° oznacza lokalizację na osi +a*, a 180° oznacza lokalizację na osi +a*.
Najbardziej podstawowy zestaw do wyrażenia różnicy między dwoma kolorami w przestrzeni kolorów CIELAB to Delta E. Wartość Delta E przewiduje, jak ludzkie oko postrzega różnicę między kolorami.
Delta E nie zawsze dostarcza wyczerpujących informacji o różnicach między kolorami. Dlatego też większość ocen kolorów korzysta też z innych zestawów. Interpretacja wartości Delta E nie jest jednoznaczna. Wpływ danej wartości Delta E zależy od aplikacji, a nawet koloru. Przykładowo ludzie oko lepiej widzi różnice między odcieniami szarości niż między mocno nasyconymi kolorami.
Różnice między dwoma kolorami w CIELAB Następujący zakres Delta E pokazuje, jak interpretowane mogą być wartości Delta E dla danej oceny kolorów.
Delta E mniejsza niż 1 nie jest widoczna dla ludzkiego oka.
Delta E między 1 a 2 jest widoczna po dokładniejszym przyjrzeniu się.
Delta E między 2 a 10 jest od razu widoczna.
Drukarka korzysta z dwóch typów Delta E:
standardu przemysłowego Delta E 2000, △E00,
standardu Delta E 1976, △E76 opartego na mniej skomplikowanych i dokładnych obliczeniach odległości.
Aby dostarczyć więcej informacji o różnicy między kolorami niż łączna różnica między kolorami Delta E, używany jest błąd odcienia △H (Delta H).
Delta H to różnica między kolorami po zignorowaniu różnic między jasnością i nasyceniem.
△L (Delta L) to różnica jasności między dwoma kolorami. |ΔL| to wartość bezwzględna △L (Delta L).
Ważona |ΔL| uwydatnia różnice między kolorami dla barw jasno szarych, w których wartość K jest niższa niż 50%. Celem wyliczania ważonej jest zmniejszenie znaczenia czynnika jasności dla bardzo ciemnych odcieni szarości. Ludzkie oko nie dostrzega zazwyczaj błędów w bardzo ciemno szarym obszarze koloru. Ta definicja ważonej jest zgodne ze specyfikacja IDEAlliance G7.
Użycie Delta H nie jest wystarczająco odpowiednie blisko szarej osi, czyli blisko kolorów neutralnych. Zamiast tego zaleca się użycie zestawu △Ch (Delta Ch).
Zestaw o nazwie chromatyczność może ujawnić błędy w odcieniach szarości.
Ważona ΔCh uwydatnia różnice między kolorami w kompozycji w kierunku koloru szarego, w których wartość C jest niższa niż 50%. Celem wyliczania ważonej jest zmniejszenie znaczenia odcieni szarości dla bardzo ciemnych odcieni szarości. Te błędy w odcieniach ciemniej szarości trudno jest rozwiązać i zazwyczaj są drukowane czarnym tuszem. Ta definicja ważonej jest zgodne ze specyfikacja IDEAlliance G7.