Wanneer u een bepaalde bronkleur of steunkleur hebt afgedrukt, kan het nodig zijn om te controleren of de gereproduceerde kleur de bronkleur voldoende benadert. Of misschien wilt u weten hoe nauwkeurig de printer kleuren over het algemeen op bepaald materiaal reproduceert. Daarom moet u weten hoe u een kleurverschil uitdrukt en berekent.
In dit onderwerp worden verschillende berekeningsmethoden beschreven en wordt uitgelegd hoe u deze in kleurevaluaties gebruikt.
De vergelijking van kleuren vindt altijd plaats in dezelfde apparaatonafhankelijke kleurruimte, bijvoorbeeld de CIELAB-kleurruimte. U kunt een lijn trekken tussen twee kleuren in een CIELAB-kleurruimte om te zien hoe verschillend ze zijn of op elkaar lijken. Daarom wordt een kleurverschil ook wel de afstand tussen kleuren genoemd. De CIELAB-kleurruimte staat voor de kleuren zoals wij ze zien. Met een waarde waarmee het verschil wordt beschreven, wordt automatisch aangegeven of het verschil waarschijnlijk zichtbaar is of niet.
Het verschil tussen twee kleuren of twee groepen kleuren kan worden uitgedrukt met een kleurwaarde. In dit onderwerp worden eerst de CIELAB-kleurruimten beschreven en vervolgens worden de kleurwaarden beschreven die hiervan zijn afgeleid.
De CIELAB-kleurruimte is ontwikkeld door de Commission Internationale d'Eclairage (CIE) en staat voor een driedimensionaal gebied waarin elke kleur uniek is door zijn locatie. Met de Lab-kleurwaarde wordt de locatie van de kleur in de CIELAB-kleurruimte beschreven.
Voor de profielen, kleurvalidatietests, steunkleurenbibliotheken en materiaalfamiliekalibratie van de varioPRINT iX-series wordt de CIELAB-kleurruimte gebruikt om kleurwaarden en -verschillen op een apparaatonafhankelijke manier te definiëren.
Als u de CIELAB-kleurwaarden van afgedrukte kleuren wilt lezen, gebruikt u een spectrofotometer. Met PRISMAsync Print Server-software kunt u de gemeten Lab-waarden verwerken in verdere berekeningen.
Er zijn twee varianten van de CIELAB-kleurruimte: CIE L*a*b* en CIE L*C*h*.
De CIE L*a*b*-kleurruimte wordt gebruikt om kleuren te beschrijven en kleurverschillen zichtbaar te maken. De CIE L*a*b*-kleurruimte is gebaseerd op het feit dat het menselijk oog visuele informatie omzet in drie signalen: licht - donker, rood - groen en geel - blauw.
CIE L*a*b*De CIE L*a*b*-kleurruimte bestaat uit de volgende componenten:
L*: de waarde voor de component voor lichtheid ligt tussen 0 en 100.
a*: de waarde voor de component rood - groen, waarbij +a* voor rood en -a* voor groen staat, ligt tussen -128 en +127.
b*: de waarde voor de component geel - blauw, waarbij +b* voor geel en -b* voor blauw staat, ligt tussen -128 en +127.
Voor CIE L*C*h* worden de componenten L*, C* en h* gebruikt, waarbij de componenten C* en h* worden berekend op basis van de a*- en b*-coördinaten van het CIE L*a*b*-model.
Een kleur heeft dezelfde locatie in CIE L*C*h* en CIE L*a*b*, maar er worden andere notaties gebruikt.
CIE L*C*h*Voor de L*C*h*-kleurruimte worden de volgende componenten gebruikt:
L*: de waarde voor de component voor lichtheid ligt tussen 0 en 100. De L*-component is dezelfde als in L*a*b*.
C*: de waarde voor de component voor chroma, de afstand van de as voor lichtheid, varieert van 0 bij de as tot meer dan 100 bij de rand.
h*: de hoek van de tint, uitgedrukt in graden, waarbij 0° de locatie op de +a*-as is en 180° de locatie op de +a*-as.
Delta E is de meest algemene meetwaarde om het verschil tussen twee kleuren in CIELAB aan te duiden. Met de waarde Delta E wordt voorspeld hoe het menselijk oog het kleurverschil waarneemt.
Delta E geeft niet altijd voldoende informatie over verschillen tussen kleuren. Daarom worden bij de meeste kleurevaluaties ook andere meetgegevens gebruikt. De interpretatie van een Delta E-waarde blijft subjectief. De invloed van een bepaalde Delta E-waarde hangt af van de toepassing en zelfs van de kleur. Het menselijk oog kan een verschil in grijsachtige kleuren bijvoorbeeld beter onderscheiden dan een verschil in zeer verzadigde kleuren.
Verschil tussen twee kleuren in CIELAB Met het volgende Delta E-bereik wordt geïllustreerd hoe de waarden van Delta E kunnen worden geïnterpreteerd voor een bepaalde kleurevaluatie.
Een Delta E kleiner dan 1 is niet zichtbaar voor het menselijk oog.
Een Delta E tussen 1 en 2 is met enige moeite waar te nemen.
Een Delta E tussen 2 en 10 is goed zichtbaar.
De printer maakt gebruik van twee varianten van Delta E:
Delta E 2000, △E00 is de industriestandaard.
Delta E 1976, △E76 is gebaseerd op een minder gecompliceerde en nauwkeurige afstandberekening.
Om meer informatie over kleurverschil te geven dan alleen het totale kleurverschil Delta E, wordt de tintfout △H (Delta H) gebruikt.
U kunt zich Delta H voorstellen als het kleurverschil dat overblijft wanneer de verschillen in lichtheid en chroma worden genegeerd.
△L (Delta L) is het verschil in lichtheid tussen de twee kleuren. |ΔL| is de absolute waarde van △L (Delta L).
De gewogen |ΔL| is meer gericht op de kleurverschillen voor lichte grijstinten waarbij de zwartwaarde lager is dan 50%. Het doel van weging is het belang van de factor lichtheid verminderen voor zeer donkere grijstinten. Met het menselijk oog kunnen doorgaans fouten in zeer donkere grijswaarden niet worden waargenomen. Deze definitie van weging is in overeenstemming met de specificatie IDEAlliance G7.
Dicht bij de grijsas, dus voor bijna neutrale kleuren, volstaat Delta H niet. Gebruik in plaats daarvan de meetwaarde △Ch (Delta Ch).
Met de meetwaarde voor chromaticiteit kunnen fouten in de grijsbalans worden weergeven.
De gewogen ΔCh is meer gericht op de kleurverschillen tussen samengestelde grijswaarden waarbij de cyaanwaarde lager is dan 50%. Het doel van weging is het belang van de grijsbalans verminderen voor zeer donkere grijstinten. Deze fouten in donkere grijswaarden zijn moeilijk te verwerken. Deze grijswaarden worden doorgaans met zwarte inkt afgedrukt. Deze definitie van weging is in overeenstemming met de specificatie IDEAlliance G7.